ครั้งแรกกับอาชีพเด็กวัง

พอรู้ที่รู้แหล่ง ผมก็เริ่มทำมาหากิน -.-* แต่ด้วยความอ่อนประสบกาม(การณ์) วันแรกของการประกอบอาชีพจึงผ่านไปอย่างช้าๆและน่าเบื่อหน่าย ไม่มีคนสนใจ ไม่มีคนสอบถาม ทำเหมือนว่ากรูเป็นสูญญากาศ เงียบ.....
จำได้ว่าไปยืนตั้งแต่ 3ทุ่มยันตี2 บริเวณหัวโค้งตรงข้ามกระทรวงกลาโหม ตรงที่มีลุงขายน้ำอยู่ แห้วแดก


อาจเป้นเพราะผมยังเป็นหน้าใหม่ของที่นี่ กลายเป็นของแปลก ตัวแปลก หรือ หน้าตาไม่เข้าขั้นก็ไม่รู้นะ ดำ โหด ผอม เหมือนคนติดยามากตอนนั้น ประมาณโจรใต้เลยละ อย่างหลังน่าจะมาแรง งิงิ วันนั้นก็เลยถอดใจ คิดว่าไม่มาขายแล้ว ก็เลยถอนสมอกลับบ้านคิดว่าคงไม่ได้มาขายอีกแล้ว หลังจากนั้นผมก้อตั้งหน้าตั้งตาหางานตามปกติต่อไปอีก จนกระทั่ง พี่ชายที่ให้ที่พักพิงผมตลอดเวลาที่ผมเข้ามาอยู่ กทม.เกิดมรกรรีพิพาทเรื่อที่พักอาศัย พาผู้อื่นที่ไม่ใช่คนในสำนักงานเข้ามาพัก ด้วยความเกรงใจ ผมจึงต้องออกมาพเนจร กลายเป็นคน เร่ร่อนอย่างเป็นทางการ


วันนั้นคิดว่าผมคงต้องยึดสนามหลวงเป็นที่พักชั่วคราวไปก่อน เพราะมีเงินติดตัวไม่ถึง 200 บาท -.-* แต่เหมือนโชคจะให้ผมมาทำงานด้านนี้ วันนั้น ผมจึงได้พบเพื่อนรุ่นน้องร่วมชะตากรรมคนหนึ่ง เพิ่งตกงานเหมือนกัน แมจุดมุ่งหมายเหมือนกันคือ ยึดสนามหลวงเป็นที่พักชั่วคราว ด้วยความที่เป็นึคนหัวอกเดียวกัน ผมจึงชวนเขาเข้าสู่ วังวนการ ขายตัว อีกครั้ง

เหมือนโชคจะเข้าข้าง วันนั้น(3/3/51)เป็นวันที่ผมได้แขกเป็นครั้งแรก และเริ่มเข้าสู่วงการเด็กวังอย่างเต็มตัว
ปล.ได้แขกครั้งแรกกรูก็ตกเป็นรับซะแล้ววววววววววว