เขาชนไก่ ตอนที่ 27

ตอนที่ 27

 

พอผมและเพื่อนๆ แต่งตัวเสร็จก็ได้พักแป๊ปนึง แล้วครูฝึกก็เรียกรวมพล จากนั้นหัวหน้าชุดฝึกก็กล่าวสรุปการฝึกในครั้งนี้ แล้วครูฝึกคนอื่นๆ ก็ผลัดกันขึ้นมาพูด แล้วหัวหน้าชุดฝึกก็ขึ้นมาพูดปิดท้าย เขาบอกว่า

 

" ก่อนจะจากกัน มีอะไรอยากจะให้พวกครูบ้างมั๊ยวะ "

 

ทุกคนนั่งเงียบ แล้วซักครู่ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนมาจากด้านหลังแถว ผมจำได้ว่าเป็นเสียงของไอ้Hereโต้งกับเพื่อนของมันอีก 2-3 คน พวกมันตะโกนว่า

 

" ตีน!!! "

 

ครูฝึกคงได้ยินไม่ชัดจึงถามใหม่

 

" อะไรนะ "
" ตีน!!!!!!! "

 

คราวนี้เสียงดังกว่าเดิมเพราะมีคนตะโกนผสมโรงมาด้วย คนอื่นๆ นั่งยิ้มด้วยความสะใจ รวมทั้งผมด้วย ครูฝึกยังคงไม่ได้ยิน ก็เลยถามใหม่อีกครั้ง

 

" พูดดังๆ สิโว้ย "
" ตีนนนนนนน !!!!!!!!!!! "

 

เสียงผู้ชายเป็นสิบๆ คนตะโกนลั่น แล้วก็หัวเราะอย่างสะใจ ไอ้สันติ ไอ้ปกป้อง และไอ้บอมก็ตะโกนกับเขาด้วย ครูฝึกคงจะได้ยินชัดแล้วเพราะเสียงดังมาก เขาทำหน้าเสีย แล้วแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน สะใจจริงๆ นี่แหละ มึงทำโทษพวกกูไว้มาก ตอนจะจากกัน มึงก็ได้แต่ตีนเป็นที่ระลึกแบบนี้แหละ…..ผมและเพื่อนๆ คิดในใจ เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว 55555

 

หลังจากนั้นก็ได้เวลาแดกข้าวมื้อสุดท้าย ผมแดกกับไอ้ธีระเหมือนเดิม มื้อนี้เราแดกแกงเขียวหวานและน่องไก่ ไอ้ธีระเอามือหยิบแกงเขียวหวานป้อนใส่ปากผมจนมือมันเลอะไปหมด ผมเองก็เอาข้าวยัดปากมันจนมือเหนียวไปหมดเช่นกัน ระหว่างที่นั่งแดกกัน ไอ้ธีระถามผมว่า

 

" วันนี้วันสุดท้ายแล้ว เดี๋ยวเราก็ต้องจากกันแล้วว่ะ หนุ่ม "

 

ผมหน้าเสีย เอามือเปิบข้าวเข้าปาก ก่อนจะพูดกับมัน

 

" กูรู้แล้ว กูไม่อยากให้ถึงวันนี้เลย "
" ทำไมวะ "

 

ไอ้ธีระถาม ผมก้มหน้าหลบตามันก่อนจะตอบ

 

" ช่วงเวลา 6 วันที่อยู่กับมึง กูมีความสุขมากเลยว่ะ มึงเป็นเพื่อนที่ดีของกูจริงๆ "
" แค่เพื่อนเหรอวะ "

 

ผมอึ้งไปเมื่อได้ยินไอ้ธีระพูดแบบนี้ พยายามกล้ำกลืนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ในใจไม่แสดงออกมา แล้วพูดว่า

 

" แดกให้เสร็จก่อนเถอะมึง เดี๋ยวค่อยคุยกัน "

 

ผมและไอ้ธีระเลยก้มหน้าก้มตาแดกจนอิ่ม แล้วก็ช่วยกันล้างหม้อสนาม เสร็จเรียบร้อยแล้วก็มานั่งคุยกันใต้ต้นไม้ รอเวลาเรียกรวมพลครั้งสุดท้าย ไอ้ธีระนั่งซะติดผม เอามือโอบไหล่ผมแล้วถามเบาๆ

 

" ตอนนี้มึงจะตอบคำถามกูได้ยัง "

 

ผมแกล้งโง่

 

" คำถามอะไรวะ "

 

ไอ้ธีระตบไหล่ผมเบาๆ แล้วหัวเราะ

 

" ไอ้Hereนี่ ทำเป็นลืม ที่กูถามมึงไง ว่ามึงคิดกับกูแค่เพื่อนเท่านั้นเหรอ "

 

ผมกัดริมฝีปากจนเจ็บ พยายามข่มความรู้สึกในใจไว้เต็มที่ แต่ผมก็ปิดไม่มิดเพราะความรู้สึกมันออกทางแววตา ไอ้ธีระมองตาผม แต่ผมรีบหลบสายตามันอย่างรวดเร็ว

 

" เป็นไรวะ มองตากูสิ มึงมองตากูแล้วตอบคำถามกูมา ไอ้หนุ่ม "

 

ผมยอมเงยหน้าขึ้นมองตามัน แววตาของไอ้ธีระเปล่งประกายแวววาวจนผมใจสั่น ผมรีบโอบไหล่มันบ้างแล้วพูดเสียงเครือ

 

" ไอ้ระ กูขอร้อง มึงอย่าบังคับกูเลย กูจะไม่ไหวอยู่แล้ว เพื่อน "

 

ไอ้ธีระเปลี่ยนจากโอบมาเป็นกอดผม ทำให้ผมต้องเปลี่ยนเป็นกอดเช่นกัน ผมกอดมันแน่นด้วยความรัก กบาลของผมซุกลงไปตรงหัวไหล่มัน ไอ้ธีระเอามือลูบหลังผมช้าๆ แต่เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน

 

" ปล่อยออกมาเลย หนุ่ม มึงอยากพูดอะไรมึงพูดออกมาเลย อย่าเก็บเอาไว้ กูพร้อมจะรับฟังแล้ว "

 

ผมหลับตา รู้สึกอัดอั้นตันใจจนหัวใจแทบจะระเบิดออกมา รีบพูดเสียงสั่นๆ

 

" ไอ้ระ กูไม่อยากจากมึงเลย ไอ้Here ทำไมมึงต้องมาทำดีกับกูด้วย มึงป้อนข้าวให้กู มึงนอนเต็นท์เดียวกับกู มึงดีกับกูทุกอย่าง ทั้งๆ ที่มึงก็รู้ว่าทำแบบนี้มันจะทำให้กูหวั่นไหว แล้วสุดท้ายเราก็ต้องแยกทางกัน เพราะเราอยู่ไกลกันเหลือเกิน "

 

ไอ้ธีระกอดผมแน่นขึ้น ไออุ่นจากตัวมันหลั่งไหลเข้าสู่ตัวผม

 

" ที่กูทำไปแบบนั้น เพราะกูรักมึงมากไงวะ มึงได้ยินมั๊ย กูรักมึงมาก กูมั่นใจว่ามึงเป็นแบบกูแน่ๆ ไม่ผิดหรอก ตอนที่มึงแกล้งหลอกกูว่าเป็นชายแท้ มึงรู้มั๊ย กูหัวใจแทบสลายเลย กูนึกไม่ถึงว่ามึงจะโกหกกูได้ขนาดนั้น กูเสียใจนะที่กูจริงใจกับมึง บอกมึงทุกอย่าง แต่มึงกลับหลอกกู ไอ้Here "

 

น้ำตาผมเอ่อเต็มเบ้าตา ผมพยายามบังคับไม่ให้น้ำตาร่วงลงมา ลูกผู้ชายต้องไม่หลั่งน้ำตาให้คนอื่นเห็น….ผมคิดในใจ

 

" กูขอโทษ ขอโทษมึงจริงๆ กูไม่ปิดบังอะไรมึงอีกแล้ว กูเป็นเกย์ ไอ้Hereระ มึงได้ยินหรือยัง กูเป็นเกย์!!! และกูก็ชอบมึงมากเลยด้วย "
" แค่ชอบเองเหรอวะ "

 

ผมคลายจากอ้อมกอดมัน กลับมานั่งเฉยๆ ไม่ตอบอะไร เงียบกันไปครู่หนึ่ง ผมก็ลุกขึ้นแล้วบอกมันว่า

 

" ไปลาเพื่อนๆ กันดีกว่าว่ะ เดี๋ยวก็จะกลับกันแล้ว "

 

ไอ้ธีระลุกขึ้นเดินตามผมไป ผมเดินไปหาไอ้สันติและไอ้ปกป้อง แล้วเข้าไปจับมือตบหลังตบไหล่มัน ผมบอกไอ้สันติว่า

 

" โชคดีนะ ไอ้สันติ หัวหน้าหมู่ มึงเยี่ยมมาก กูภูมิใจที่มีหัวหน้าหมู่อย่างมึง "
" เออ โชคดีเช่นกัน หนุ่ม เราคงได้มีโอกาสเจอกันอีกนะ "

 

แล้วผมก็หันไปพูดกับไอ้ปกป้อง

 

" โชคดีว่ะป้อง ผู้เชี่ยวชาญเรื่องแผนที่เข็มทิศ ถ้าไม่มีมึง หมู่ของเราคงแย่แน่ๆ "
" 5555 ไม่ขนาดนั้นหรอกมึง เออ โชคดีๆ กูดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนดีๆ อย่างมึง "

 

ไอ้ธีระก็ลามันทั้งคู่ด้วย จากนั้นผมก็เดินไปหาไอ้หมอกซึ่งกำลังยืนมองผมอยู่พอดี

 

" ไปดีนะมึง ไอ้หมอก กูจะไม่ลืมมึงเลย เรื่องคืนนั้น มันเด็ดมาก "

 

ไอ้หมอกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะลดเสียงลงเป็นกระซิบ

 

" เสียดายที่กูไม่ได้เย็ดกับมึง ไม่มีเวลาซักคืนเลยว่ะ แต่ไม่เป็นไร คราวหน้าถ้ากูเจอหน้ามึง กูเย็ดกับมึงแน่ๆ "
" คราวหน้าน่ะ คราวไหนวะ "

 

ผมถามยิ้มๆ ไอ้หมอกไม่ได้ตอบอะไร แล้วผมก็เดินไปลาไอ้กร ไอ้กรจับมือผมแน่น พูดกับผมว่า

 

" ขอบใจมากนะมึง ที่ทำให้กูเข้มแข็งขึ้น กูจะไม่คิดมากเวลาถูกทำโทษอีกแล้ว ขอบใจมึงจริงๆ หนุ่ม "

 

ผมมองหน้าไอ้กร แล้วพูดออกมาจากใจจริง

 

" ไม่เป็นไร ๆ ไอ้กร มึงเป็นหัวหน้ากองพัน มึงต้องเข้มแข็งนะSad จะอ่อนแอไม่ได้ โชคดีว่ะกร กูภูมิใจที่มีหัวหน้ากองพันที่เข้มแข็งแบบมึง "
" โชคดีไอ้หนุ่ม โชคดี "

 

พอผมลาไอ้กรเสร็จ ผมก็ลาไอ้โรจน์ และเพื่อนๆ คนอื่นในหมู่จนครบ แล้วก็เดินไปหาไอ้บอม ไอ้บอมนี่ไม่ต้องลา เพราะมันเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับผม เดี๋ยวพอกลับไปกรุงเทพฯ วันที่มีเรียนก็เจอกันอยู่ดี ไอ้บอมพูดกับผมว่า

 

" ไงหนุ่ม ฝึกโหดแบบที่เราว่ามั๊ย โหดกว่าปี 3 เยอะมั๊ยวะ "
" โหดจริงๆ ว่ะ แม่งตีนเราเดี้ยงเลย ขาแทบหัก เหนื่อยSadๆๆ ว่ะ ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย ปี 3 เราว่าโหดแล้ว ปี 4 นี่โหดกว่าหลายเท่าเลย จริงอย่างที่นายพูดไว้ตั้งแต่วันแรกว่ะ โดนทำโทษก็บ่อยกว่าปี 3 ด้วย สุดยอดเลย "
" แต่นายก็ผ่านมันมาจนถึงวันสุดท้ายได้แบบครบ 32 เราดีใจด้วยนะ "

 

ผมบีบไหล่ไอ้บอมเล่นเบาๆ ก่อนจะพูดช้าๆ

 

" ถ้าเราตั้งใจฝึกแล้ว ไม่มีอะไรที่เราจะทำไม่ได้หรอกว่ะ เราคิดเสมอว่า จะฝึกหนักยากลำบากแค่ไหนเราก็ไม่กลัว เราต้องผ่านไปให้ได้ แล้วเห็นมั๊ย เราผ่านไปได้จริงๆ "

 

ไอ้บอมมองหน้าผม แล้วตบไหล่ผมแรงๆ หลายที เสียงดังป้าบๆๆๆๆ

 

" นายเข้มแข็งขึ้นมาก รู้ตัวมั๊ย "

 

ผมยิ้มอย่างภูมิใจ แล้วพูดประโยคเด็ดออกมาดังๆ

 

" พ่อเราสอนไว้ตั้งแต่หัวเท่ากำปั้นว่า เกิดเป็นลูกผู้ชายต้องอดทน กล้าหาญ เข้มแข็ง ไม่หวั่นกลัวต่ออุปสรรคใดๆ "

 

ไอ้บอมและเพื่อนทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นที่ได้ยินผมพูด หันมามองผมด้วยสายตาชื่นชม ไอ้บอมยิ้มกว้าง แล้วบีบหัวไหล่ผมแรงๆ ด้วยความภาคภูมิใจ

 

" เราภูมิใจที่มีเพื่อนแบบนาย ไอ้หนุ่ม นายเป็นลูกผู้ชายตัวจริง "
" กูด้วย มึงพูดเจ๋งมาก ไอ้Hereหนุ่ม "

 

ไอ้โต้งซึ่งโผล่มาตอนไหนไม่ทราบ โพล่งออกมาเสียงดัง ผมยิ้มให้มัน แล้วพูดว่า

 

" โชคดีนะมึง ไอ้โต้ง กูจะไม่ลืมมึงเลย "
" ลองลืมดูสิวะ มึงโดนกูเตะแน่ 55555555 โชคดีโว้ยยยยย "

 

ทุกคนหัวเราะขึ้นมาพร้อมๆ กัน ผมยิ้มอย่างมีความสุข แล้วก็คุยกับเพื่อนๆ ต่ออีกซักครู่ แล้วครูฝึกก็เป่านกหวีดเรียกรวมเป็นครั้งสุดท้าย ปรี๊ดดดดดดดดดดดด

 

" ทั้งหมด…………รวม!!!!! "

 

พวกเรารีบวิ่งมาเข้าแถวทันที นี่คงเป็นการเข้าแถวครั้งสุดท้ายของการฝึกในเขาชนไก่นี้แล้วสินะ

 

การฝึกที่เขาชนไก่นี้…..ได้สิ้นสุดลงแล้ว