ก่อนอื่นที่เห้นว่าบทความยังไม่ค่อยเคลื่อนไหว ในช่วงปลายเดือน เหตุนึงก้อเพราะบล็อคกำลังถูกระบบตรวจสอบแสปม อยู่ พอดีผมก้อไม่ค่อยสันทัดคั้บว่ามันจะปลดแบนให้เมื่อไหร่ หรือว่ามันจะลบบล็อคผมทิ้งไปเลย หุหุ เลยไม่ค่อยกล้าอับข้อมูลลงไป อีกทั้งยังต้องหาที่อยู่บล็อคใหม่เพื่อสำรองข้อมูล แต่ไปเจอแต่บล็อคที่ไม่รองรับภาษาไทยเลย (สัด คนยิ่งเก่งภาษาอยู่ ภาษาพ่อภาษาแม่เลยนะนั่น) ส่วนอีกเหตุนึงก้อสิ้นเดือนอ่านะ รายจ่ายมานเยอะมั่กๆ เลยต้องแหกขี้ตา บิดขี้เกียจ ไปยืนเปิดแผงที่วังตามระเบียบ แถมโชคดันเข้าข้างซะอีก ไปยืน 3 วัน แห้วแดก ตลอด โหะ (รูปไม่หล่อ ถึงกระ..อใหญ่ไปก้อแค่นั้น อิอิ มั่นใจว่าใหญ่ จาทำมาย)
จากหัวเรื่องที่ว่าซวยอ่ะนะ มันเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ วันที่ 1 ต้นเดือนเลย ก้อไปยืนกะเพื่อสนิทตามปกติ ไปตั้งแต่ 3 ทุ่ม (หลังจากไปกันข้าวฟรีที่พันธมิตรมาจากทำเนียบ) จากเดินที่เคยยืนเปิดแผงแถวไกล้ๆโค้งกรม รด.(ตรงข้ามวัดโพธิ์) ตอนนี้ย้ายมาประจำการตรงโค้งกลาโหม นั่งมองหนุ่มทหารเฝ้ายามดีกว่า อิอิ เมื่อคืนหลังจากยืนได้ประมาณ 1 ชั่วโมง ซวยแรกก้อมาเยือน มอไซต์คันนึงขี่มาจอดเทียบ แมร่งเมามาเลยนะ มาหาเรื่องเพื่อนที่ยืนด้วยกัน บอก มีปัญหาไรไอ้หัวเกรียน มึงมานี่ดิ (เพื่อนตัดผมทรงเกรียน) งง ดิ!!! มี งง !!! พวกกรูยืนดีดี แมร่งก้อมีเรื่องวิ่งมาหา พอได้สติ ก้อเลย พากันเดินออกจากจุดเกิดเหตุ มันก้อด่า แล้วมันก้อขี้รถปาย ....
หลังจากซวยแรกผ่านไป กรูก้อคิดแระว่า ถือว่าฟาดเคราะไป โหะ ยัง !! ยังไม่หมด มัวคุยกันเพลินลืม หลุดโลกไปเลย ไอ้หัวเหม่ง สน.พระราชวังเอาราชรถสี่ล้อ พร้อมไฟกระพริบมารับคร้าบ หนีไม่ทันเลยกรู ไป ไอ้น้อง ขึ้นรถซะดีดี อย่าให้พวกพี่ต้องเหนื่อย !!! แขกกรูยังไม่ได้เลย ต้องมาเสียค่าลงทะเบียน(ค่าปรับ)อีกแล้ว ถือว่ามาเยี่ยมโรงพักละกัน หละงจากไม่ได้มาเยื่ยมหลายเดือน ข้อหาปกติ ติดต่อชักชวน กรี๊ดดดดดดดดดด(กรุไม่ได้ชวนใครนะ แขกมาชวนตูขึ้นเอง แง้) 
ดูชัด ข้อหาที่มันเขียนให้ "ติดต่อชักชวน"
กลับมาจากโรงพัก เดินมาทางวัดโพธิ์ หุหุ เจออริเก่า ไอ้คนที่มันเอาขวานไล่ฟันผม จนผมต้องย้ายที่ยืนอ่าดิ งิงิ ซวยบรรลัย ดีที่มันแมร่งมัวแต่โม้ กับเพื่อนมัน ตรงป้ายรถเมล์ข้างวัดโพธิ์ หันหลังกลับแทบไม่ทันเลยตู ไอ้ห่า เมื่อไหร่มันจะโดนจับๆไปซะทีวะ ไอ้เชี้ยนิ !!!
กรูต้องเดินอ้อมตั้งไกลกว่าจะมาถึงกลาโหมที่ยืน แล้วเพื่อนที่ยืนแถวนั้น ก้อทยอยได้แขกไปทีละคน ๆ เหลือ กรู ที่แห้วแดก เห็นมั้ยว่าซวยจริง ยังไม่พอ โหะ ยังไม่หมดซวย ซักพัก หลังจากยืนตบยุงอยู่นาน มาอีกแระ มอไซร์ คราวนี้ซ้อน3กันมา ผู้ชายหนึ่งผู้หญิงสอง (กลี่สนามหลวงนั่นละคั้บ) ขี่โวยวายมาแต่ไกล มันคุยกันแต่หันมามองเรา (ตั้งใจให้เราได้ยินว่างั้นเหอะ) เฮ้ย ไหนใครจับนมมึงวะ บอกมาดิ ไอ้คนขับมาพูด แล้วตั้งหน้ามาเอาเรื่องพวกกรูเต็มที่ วนไปวนมา 3รอบ กรูไม่ต้องทำมาหากินแระ ไอ้เวนตะไล กูยิ่งขายไม่ออกอยู่ ...
สุดจะซวยจิงๆ.
ส่วนนี่พอดีต้นเดือนที่แล้วไปทำธุระที่นครราชสีมา เลยเเวะไหว้ย่าโมก่อน แง่มๆ
ที่ขึ้นของผมเอง อิอิ
0 comments:
Post a Comment